|
1. |
|
|
|
|
Κάτω απ’τη στάχτη όπου χάνεται στο χώμα
Μέσα στη φλόγα που εσένα μου θυμίζει
Είδα ένα αστέρι πέφτοντας να σιγοσβήνει
Και μες τα μάτια μου το λίγο φως να αφήνει
Κι όλο σ’ακούω στη σιωπή της μουσικής μου
Σαν μπαλαρίνα μόνη μέσα στη σκιά
Κι όλο σ’ακούω εφιάλτη στα όνειρά μου
Ξυπνάω πάντα με την αδεια μου ακγαλιά
Είπες πως θα ‘ρθεις τη ζωή να μου χαρίσεις
Αργοπεθαίνω κι εσύ ακόμη να φανείς
Το ξέρεις είσαι η ελπίδα που μου μένει
Μια ελπίδα που το ξέρω θα εξαφανιστεί
Κι όλο σ’ακούω στη σιωπή της μουσικής μου
Σαν μπαλαρίνα μόνη μέσα στη σκιά
Κι όλο σ’ακούω εφιάλτη στα όνειρά μου
Ξυπνάω πάντα με την αδεια μου ακγαλιά
|
|
2. |
|
|
|
|
Θέλω να γράψω δύο λόγια να σου πω
Πως εγώ μακρυά σου δεν μπορώ
Βλέπω το χρόνο να περνά
Δίχως νόημα κανένα
Όλα γύρω μου μοιάζουν τόσο ψεύτικα
Όλα γύρω μου μοιάζουν τόσο ψεύτικα....
Θα σε ξαναδώ , μέσα σ’όνειρα τρελά
Κάποιας άνοιξης φιλιά, σε ταξίδια μακρυνά...
Θα με ξαναδείς , σε εικόνες ξεφτισμένες
Σε χαμόγελα παλιά, σε μιαν άγνωστη αγκαλιά..
Όπου να πάω όπου και να σταθώ
είσαι στο μυαλό μου είσαι πάντα εδώ
Τρέμω και θέλω να σε ξαναδώ
Χωρίς εσένα πως να ονειρευτώ
Θα σε ξαναδώ , μέσα σ’όνειρα τρελά
Κάποιας άνοιξης φιλιά, σε ταξίδια μακρυνά...
Θα με ξαναδείς , σε εικόνες ξεφτισμένες
Σε χαμόγελα παλιά, σε μιαν άγνωστη αγκαλιά..
|
|
3. |
|
|
|
|
Ο χρόνος περνά και χάνεται
Μα κανένας δεν αλλάζει θα δεις
Σε οθόνες η ζωή σου θα χάνεται
Και εσύ πάντα σιωπή
Ζούσες μια ζωή στη ψευτιά
Μα το χρέος γράφεται
Και αργά η ζωή σου κυλά
Και το φως σου χάνεται
Όλα θα πάρουν φωτιά
Δε θα μείνει τίποτα
Σε μια οθόνη εικόνες κοιτάς
Ζώντας για ένα τίποτα
Στα κανάλια τη ζωή σου θα ακούς
Αργά να καταστρέφεται
Πέφτει ο ήλιος και μόνος κοιτάς
Τη μοίρα σου να φλέγεται
Ο χρόνος περνά και χάνεται
Μα κανένας δεν αλλάζει θα δείς
Πιό φθηνά τη ζωή σου πουλάνε
Κι εσύ πάντα σιωπή
Ζούσες μια ζωή σα τυφλός
Σου κρύψανε τον ήλιο σου
Και αργά η ζωή σου κυλά
Σκιά μέσα στον ύπνο σου
Όλα θα πάρουν φωτιά
Δε θα μείνει τίποτα
Σε μια οθόνη εικόνες κοιτάς
Ζώντας για ένα τίποτα
Στα κανάλια τη ζωή σου θα ακούς
Αργά να καταστρέφεται
Πέφτει ο ήλιος και μόνος κοιτάς
Τη μοίρα σου να φλέγεται
|
|
4. |
|
|
|
|
Είναι η σιωπή μου κερί αναμένο
Καίει μέσα σ’άδεια δωμάτια σκοτεινά
Κι είναι η ψυχή μου ένα δάκρυ παγωμένο
Καίει μες του δρόμου την άκρη, μα δε κυλά..
Νιώθω κρύο ξανά, χειμώνας θα ‘ρθει
Κι ο αέρας χτυπά ξανά τη σιωπή
Ήσουν κι εσύ μία άδεια εικόνα
Σαν ξημερώσει θα είσαι θολή
Ήσουν στου ονείρου το νερό μια σταγόνα
Θα μείνεις για πάντα στου νού μου τη φυλακή..
Νιώθω κρύο ξανά, χειμώνας θα ‘ρθει
Κι ο αέρας χτυπά ξανά τη σιωπή
|
|
5. |
|
|
|
|
Τυφλοί τηλεθεατές, εικόνες βρομερές
Διχάζουν την αλήθεια, λες να είναι ψέμα
Αν το κρυφό σε ‘μας είναι τόσο φανερό
Πως το θολό κρασί τους κοκκίνησε σαν αίμα
Στα άδεια τους κεφάλια, νοσεί η εξουσία
Το μέλλον μας το πούλησαν σε παγκους στη πλατεία
Το όνειρο έταξαν, μεγάλη οφθαλμαπάτη
Στους δρόμους που φωνάξαμε, πως δάκρυσε το μάτι?
Αρχίζω να πατώ στα ξύλινά μου πόδια
Στην άκρη της καρδιάς μου βάλανε εμπόδια
Ξεκούρδιστα μυαλά μου φύτεψαν ρολόγια
Στο φως των αστεριών στερεύουνε τα λόγια
Στα άδεια τους κεφάλια, νοσεί η εξουσία
Το μέλλον μας το πούλησαν σε παγκους στη πλατεία
Το όνειρο έταξαν, μεγάλη οφθαλμαπάτη
Στους δρόμους που φωνάξαμε, πως δάκρυσε το μάτι?
Αρχίζω να πατώ στα ξύλινά μου πόδια
Στην άκρη της καρδιάς μου βάλανε εμπόδια
Ξεκούρδιστα μυαλά μου φύτεψαν ρολόγια
Στο φως των αστεριών στερεύουνε τα λόγια
Αρχίζω και να σκέφτομαι τι είναι πια σπουδαίο
Να κάνεις τον μαλάκα ή να κάνεις τον γεναίο
Μια μέρα θα αναστήσω τον άλλο εαυτό μου
Γιατί σ’αυτό το κόσμο, σκοτώνουν το δικό μου
|
|
6. |
|
|
|
|
Μια παραξενη ηρεμία με τρομάζει
Μοιάζει με βουβή ταινία
Κ΄ένα νόημα που νόημα δε βγάζει
Μες αυτή τη σιωπή
Και εγω τρέμω σαν μικρό παιδί
Μια παράξενη ειρωνία πως σου μοιάζει
Μοιάζει με βουβή ταινία
Και μια αγάπη όπου νόημα δε βγάζει
Μες αυτή τη σιωπή
Και εγω τρέμω σαν μικρό παιδί
Ένα αστέρι λαμπερό σαν τη ματιά σου
Σαν το είδα ένοιωσα ποιο μακρυά σου
Το φως του χάθηκε μεμιάς λες κι ήταν ψέμα
Το δάκρυ κύλισε ξανά σαν να ταν αίμα
Και μες αυτή τη σκοτεινιά
Εσύ χάνεσαι ξανά
Μια παραξενη ηρεμία με τρομάζει
Μοιάζει με βουβή ταινία
Κ΄ένα νόημα που νόημα δε βγάζει
Μες αυτή τη σιωπή
Και εγω τρέμω σαν μικρό παιδί
Μια παράξενη ηρεμία πως σου μοιάζει
Μοιάζει με βουβή ταινία
Και μια αγάπη όπου νόημα δε βγάζει
Μες αυτή τη σιωπή
Και εγω τρέμω σαν μικρό παιδί
Πρίν το τέλος η γαληνη, βραδυάζει
Πίσω απο σύννεφα η σελήνη
Το φως της κρύβει από ψηλά
Και μες αυτή τη σκοτεινιά
Εσύ φεύγεις , χάνεσαι ξανά
Στην ομίχλη του μυαλού μου το φως σβήνει
Η ζωή μου νιώθω πίσω πως μ' αφήνει
Και τα όνειρα κ οι άσκοπες εικόνες ,
Γίναν κλέφτες και προδώτες
Και μες αυτή τη σκοτεινιά
Εσύ χάνεσαι ξανά
Ήταν το αστέρι λαμπερό σαν τη ματιά σου
Σαν το είδα ένοιωσα ποιο μακρυά σου
Το φως του χάθηκε μεμιάς λες κι ήταν ψέμα
Το δάκρυ κύλισε ξανά σαν να ταν αίμα
Και μες αυτή τη σκοτεινιά
Εσύ χάνεσαι ξανά
|
|
7. |
|
|
|
|
Απόψε κανει κρύο και έξω ρίχνει χιόνι
Είναι η μοναξιά τόση που με αποτελειώνει
Έξω στη σιωπή, πουθενά εσύ
Κι εγώ στέκω εδώ μονάχος, σα χαμένο παιδί
Τρέχω να ξεφύγω από αναμνήσεις μακρυά
Όπου μες τη παγωνιά με κυνηγάνε, με κοιτάν από μακρυά
Όσα σκέφτομαι πονούν γιατί τώρα έχουν φύγει
Πρόσωπα που χάθηκαν, και η ανάσα σου με πνίγει
Μα όσο τρεχω να κρυφτώ δε πηγαινω πουθενά
Πίσω πάντα με γυρνούν σε μια σκοτεινή αγκαλιά
Δε μπορώ να τους κρυφτώ και η σκέψη μου πονά
Κι όσο τρέχω να σωθώ δε πηγαίνω πουθενά, πουθενά...
Φεύγουν , έρχονται, γυρνάν, σα καράβια στοιχειωμένα
Που στο πέλαγο αρμενίζουν ψάχνοντας να βρούν στεριά
Κι όταν κάποτε στεριώνουν , το μυαλό μου το στοιχειώνουν
Και σαλπάρουνε ξανά, όταν αφήσουν συννεφιά
Μα όσο τρεχω να κρυφτώ δε πηγαινω πουθενά
Πίσω πάντα με γυρνούν σε μια σκοτεινή αγκαλιά
Δε μπορώ να τους κρυφτώ και η σκέψη μου πονά
Κι όσο τρέχω να σωθώ δε πηγαίνω πουθενά, πουθενά...
|
|
8. |
|
|
|
|
Εδώ στη γωνιά που βρίσκομαι κανένας δεν με ξέρει
Στάχτες τριγύρω μου παντού κι ο ήλιος να με καίει
Μέσα σε πρόσωπα πολλά ταυτότητα καμία
Κάπου εδώ στο πουθενά θάβουν την ιστορία
Δεν ξέρεις φίλε που πατάς ούτε και που πηγαίνεις
Πάνω σε χώμματα νεκρά πατρίδα μη γυρεύεις
Ο χρόνος φίλε μου κυλά σαν μια ματιά μονάχα
Και στην τυφλή σου τη ζωή το λίγο φως της κράτα
Στην άκρη εδώ του πουθενά, πρόσωπα σε ξεχνάνε
Στην άκρη εδώ του πουθενά, φωνές που σου μιλάνε
Μαζί σου παίζουνε κρυφά, δεν ξέρω τι ζητάνε
Στην άκρη εδώ του πουθενά, φωνές που σου μιλάνε
|
|
9. |
|
|
|
|
Ήρθανε δύσκολοι καιροί και ο ανθός μαραίνει
Ήρθανε δύσκολοι καιροί και η φωνή σωπαίνει
Πίσω απο κάμπους και βουνά φύγαν τα χελιδόνια
Μέσα σε έρημες καρδιές πως χάνονται τα χρόνια
Πίσω απο κάμπους και βουνά φύγαν τα χελιδόνια
Μέσα σε έρημες καρδιές πως χάνονται τα χρόνια
Ήρθε αδερφέ μου ο καιρός, για δες το φως πως φαίνει
Άναψε η φλόγα στο κερί και άνοιξη σημαίνει
Σαν θα κοιτάς τον ουρανό της λευθεριάς θα βλέπεις χρώμα
Και σαν θα’ρθεί το δειλινό, τα όνειρα δεν θα’ναι μόνα
Σαν θα κοιτάς τον ουρανό της λευθεριάς θα βλέπεις χρώμα
Και σαν θα’ρθεί το δειλινό, τα όνειρα δεν θα’ναι μόνα
|
|
10. |
|
|
|
|
Δύο επιλογές σου λέω, δύο επιλογές θα δείς
Ή το αίμα σου να χύσεις ή στο σύστημα να μπείς
Δύο επιλογές σου λέω, δύο επιλογές θα δείς
Ή το αίμα σου να δώσεις ή μαζί τους να καείς
Δεν υπάρχουν περιθώρια, παραπάνω επιλογές
Σού 'χουν κλέψει τα προνόμοια σου στερήσαν τις χαρές
Τέλος πιά οι αυταπάτες όλα είναι καθαρά
Δύο δρόμοι πιά υπάρχου, έχε μάτια ανοιχτά
Οι ελπίδες σου στερεύουν, τις κλειδώνουνε στο χθες
Λόγια ψεύτικα μεγάλα σε γεμίζουν ενοχές (του μυαλού σου φυλακές)
''.....διαφημίσεις, ψεύτικες ειδήσεις, marketing, ακριβά αμάξια, χρήμα, τυποποιημένη μουσική για τις μάζες, καλοπέραση, ομορφιά, διαφθορά, φθηνές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αδικία, φτώχεια, πείνα, ακριβά ξενοδοχεία, ετοιμοπόλεμοι λαοί, φόβος για το αύριο, μολυσμένος αέρας, μολυσμένα νερά, ένας κόσμος ΛΑΘΟΣ, μιά αποπροσανατολισμένη γενιά, πολιτικές παρατάξεις σε καθημερινό πόλεμο για μιά χαμένη δημοκρατία, έχει χαθεί ο κάθε έλεγχος σε αυτήν την νέα εποχή σκοταδισμού....''
|
Το πρώτο μου στούντιο άλμπουμ......οι ηχογραφήσεις του οποίου ξεκίνησαν τον Μάιο του 2011 αμέσως μετά την "στρατιωτική μου θητεία"...και τελείωσαν τον Νοέμβρη του 2012.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε επίσημα στα δισκοπωλεία την άνοιξη του 2013 από την FM Records.
20 Νοεμβρίου 2013
Δελτίο τύπου του
MusicCorner.gr
Ο “Χειμώνας” του Ιορδάνη Σιδηρόπουλου…
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Βόλο, ο Ιορδάνης Σιδηρόπουλος στην ηλικία των 13 ετών ξεκίνησε να παίζει κλασσική και ηλεκτρική κιθάρα γράφοντας και συνθέτοντας δικιές του μελωδίες.
Στη συνέχεια ο Ιορδάνης Σιδηρόπουλος συμμετείχε σε τοπικά σχήματα όπως οι ”RedWine Band” και ”Μουσικοί Ιχνηλάτες” και παράλληλα συνεργάστηκε με διάφορους τοπικούς καλλιτέχνες (Ιάσων Τουφεξής, Απόστολος Μόσιος, Δημήτρης Πολίτης, Νίκος Μεργιαλής, Ηλίας Χατζόγλου & Έρρικα Πατρικίου κ.α).
Εχει συμπράξει ως opening act Γιάννη Αγγελάκα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Δημήτρη Ζερβουδάκη, Locomondo, Μιχάλη Κακέπη, Μιλτιάδη Πασχαλίδη, Ψαρογιώργη σε διάφορες μουσικές σκηνές και θέατρα σε όλη την Ελλάδα όπως Σταυρός του Νότου, Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, Θέατρο Βόλου και Νέας Ιώνιας Βόλου, Vox music stage, Φράγμα παναγιωτικο.
Την άνοιξη του 2013 κυκλοφόρησε η πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο “Χειμώνας” όπου περιέχει 10 τραγούδια σε μουσική και στίχους του ίδιου του Ιορδάνη και κυκλοφορεί από την FΜ Records.
O δίσκος αυτός έφερε τη κριτική του μεγάλου συνθέτη Θάνου Μικρούτσικου και οδήγησε σε μια συνεργασία στο Βολο στη μουσική σκήνη “Οσο πατάει η γάτα” μαζί με τον ίδιο και τη Ρίτα Αντωνοπούλου.
Αυτή τη περιόδο βρίσκεται σε περιοδεία με ζωντανές εμφανίσεις σε Βόλο, Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα με σκοπό την προώθηση του δίσκου του…
released November 19, 2012
Έχουν παίξει οι μουσικοί:
Τύμπανα: Γιώργος Αλεξίου
Μπάσο: Γιάννης Τσαρδακάς
Βιολιά: Ιάσονας Τουφεξής
Πλήκτρα: Γιώργος Ζαγόρης & Δημήτρης Καραντάνας
Κιθάρες / Μπάσο / Τύμπανα (Προγραμματισμός) : Ιορδάνης Σιδηρόπουλος
Τα κουπλέ στο "Χώματα Νεκρά" τραγουδά ο Γιάννης Καρβέλης
Μίξη / Mastering: Γιώργος Ζαγόρης STUDIO A440 Βόλος
